Senelerden 1900'lerin sonuna yaklaşılmış bir zaman. 1998 belki, belki 99. O zamanlar mektuplar yazardık biz birbirimize sevdiklerimizle. Her zaman en büyük sevinçti posta kutusunda - ya da yastığımın altında - bulduğum mektup.
Her mektup bir şekilde başlar ama hep böyle biterdi:
"Günler günlerin ardında...
Gözyaşlarımızı bitti mi sandın?"
Ne zaman bu şarkıyı duysam, dinleyemem, gözlerim dolmadan. Bilirim o dostlarla paylaşılanlar asla günlerin getirdikleriyle kıyaslanamaz. Bilirim, o günlerin en büyük dertleri suya yazılan yazılar gibi şimdi, dilerim bugünün halleri yarının sudaki yazıları olsun!
Yeni sene kendince güzel başladı...
ve yine,
"günler günlerin ardında..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder