5 Nis 2013

Deliler...

Delilerden sen anlarsın konuş onlarla...
Yeni bir yazı için sayfayı açtığımda aklıma ilk gelen şarkı oldu. FD dinliyorum halbuki. Kendimi adaya gittiğimde seyrettiğim o gürültücü martılar gibi hissediyorum. Bas bas bağırarak dolanıyorum ama kimse beni ciddiye almıyor gibi. Belki aynı dili konuşmuyoruz, ondan anlatamıyorum derdimi. İçimde bir şeylerin parça parça parçalanıp, ufalanıp tuz taneciklerine dönüştüğünü düşünüyorum. Ve bir dolu kağıt kesiği.
Bu dayanamama hali o kadar uzun sürmüş gibi ki, dayanamamaya dayanabiliyor olmam tuhaf. Garip. İnandırıcılıktan uzak. Büyük bir bina yıkılıyor ve ben altında kalıyorum. Yıkılmasını izleyerek, kaçamadan. Her şey yıkılıyor. Kuleler dökülüyor üstüme. Sıkışıyorum.
Güneşi görüyorum sonra birden, çünkü bahar geliyor. Gidişin sonu karanlık. Güneş aydınlatamadıktan sonra karanlığı... Neler olacak kim bilir?