Bir sefer kimse bilmesin kazandığımı dedim. Bilmesi gerekenler bilmesin - ama ben bileyim - onlar oyuna başlarken köşeme çekilmiş ve keyifle gülümsüyor olayım. Oyun bitip yanıma geldiklerinde daha hiç başlamamışım gibi davranayım. Ve öyle yaptım. Hiç bir şey olmamış gibi... Hiç bilmiyormuşum gibi.
Öyle keyifliydi ki yüzlerinde o mutluluğu okumak insanların, tüm o meydan okumalara boş verip "muş gibi yaptım". Oyunu ilk kazananı tebrik ederek...
Gün yüzüme kocaman bir gülümseme olarak yayıldı. Büyüdü.
Ufacık bir oyun, önce küçücük bir gülücük sonra kocaman bir gülümseme oldu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder