22 Eki 2015

Kendim ettim kendim buldum, söylemediklerimi bak gözlerimden anla.

Evet, yine bir 'sussam gönül razı değil, söylesem olmaz' konusu ile karşınızdayım. 
Kadının kadına ettiği, bireyin kendine ettiğiyle yarışır. Sürekli bir tetkik, bir gizli açık arama hastalığımız var. Bunun iki X kromozomunun yan yana gelmesiyle ortaya çıkan bir durum olduğuna dair şüphem var. 
Nereden geldik buralara derseniz, pek çok veri var da bu sefer en çok konuştuğumuz konuya değinmek isterim: "Sen biraz kilo mu aldın?"
Canım hemcinsim, güzel arkadaşım, şu dünyada kadın denen varlığın en çok taktığı üç şeyden biri olabilir kilo sorunu. Halihazırda hemen herkesin, 'bir beş kilo fazlası' olan ülkemizde, sen bir manken edasında değilsen - ki o havadaki arkadaşlar bu topa zaten girmiyor genellikle, ben karşılaşmadım en azından - sen de bilirsin ki kadınlar kilo alınca - çoğunlukla - kendini zaten kötü hisseder. Yok, bana hiç öyle bir şey olmadı diyorsan bugüne kadar Afrika'da yahut uzayda yaşadığına hükmederim (ya da epeyi bir zayıf olan o üç beş arkadaştan birisin). O kadar eminim yani mevzudan. Bu hissiyat hakkında tecrübe sahibisindir yani. E, o zaman, aylardır o üç kiloyu vermek isteyip, yaşam alışkanlıklarını değiştirmediği için veremediği o kiloları 'su içsem yarıyor' klişesi ile açıklayacak hallere düşmüş umutsuzluktaki arkadaşına bir darbe de sen vurup ne kazanacağını umuyorsun ki?
Bak canım arkadaşım, şu veya bu şekilde, sağlık sorunları olmayan, tıbbi tedavi görmeyen bir kadın, hamilelikle alakalı bir durum da yoksa; şişmansa, şişmanlıyorsa, kilo aldığını söylüyorsa, ya da söylemeye ne hacet ayan beyan ortada ise durum, senin bunun altını çizmen o kiloların sahibini zayıflatmayacaktır. Meğer ki o kadın yeme alışkanlıklarını değiştirmiyorsa.
İş böyleyken söylemin - üslubu bir kenara bırakarak konuşuyorum (ki bir de bu üsluplar var: He canım, sen diyetisyen oldun da bizim haberimiz yok, di' mi?), kime ne faydası var?
Burada aynı yanlışları tekrar tekrar yaparak doğru sonuca (yani kilo aldığını insanlara söyleyerek onların zayıflamasına yardımcı olmak fikri olduğunu düşünelim en iyi niyetiyle bu söylemlerin) hiç ulaşamadığımızı görüyor olsak gerek. Görüyor ve anlamıyorsak (Einstein üstadı anmadan geçmek olmaz), bu noktada kendi aklımızdan şüphe etmemiz gerekir. Yok, bile bile devam ediyorsak eğer bu kilo sohbetlerine o zaman geriye kalan en belirgin seçenek şu ne yazık ki: Kendi mutsuzluklarımızı örtmek, bastırmak için başkalarını huzursuz / tedirgin etme taktiğini kullanan bencillik bünyede zuhur etmiş. Ve işte bu en başta dikkat çektiğim iki X kromozomunun yan yana gelmesinden ortaya çıkıyor bence. Başkasının mutsuzluğu bizi nasıl daha az mutsuz edebilir yoksa?
Karşımızdakini mutsuz etmenin bizi mutlu edecek kadar kötücül olmadığımız durumları kabul ediyorum tabii. 
Velhasıl kelam, bu "biraz kilo mu aldın?" tehlikeli bir soru cümlesidir. Nerede, ne zaman ve nasıl bir tonlamayla, kime söylendiğine pek dikkat edilmelidir. Buna mukabil tersi de geçerli bence. Gerekli gereksiz "sen zayıfladın mı?" diye de sormamak lazım. O da epey sinir bozucu olabiliyor. Beş kilo aldığın son 3 ayın üstüne - yedim de aldım, evet, ne var? - sen zayıfladın mı diyen birileri olunca, "yuh, o zaman bile şişman görünüyordum demek!" hissiyatı insanı haşat eder neme lazım. 
Sözün özü, kilodan da bahsetmeyiverin çok çok samimi değilseniz kardeşim. Ya da çok samimi olsanız bile, dikkatli konuşun. Çamları devirmeyin. Başka konu mu kalmadı a canım?

Hiç yorum yok: