Ferhat oradaydı sonra, sonra Barış, Cantekin, Burcu, Gökhan..İsmail.
Uzun uzun caddeler vardı, bomboş, büyük büyük ağaçlar, yemyeşil, masmavi.
Bisikletler ve faytonlar, bolca da at pisliği... Ama yine de efsunluydu.
Aya Yorgi Aşk gibiydi, ışıkları yanarken İstanbul'un, gece inerken yeryüzüne, hayatın kendisi aşk gibiydi... O uzun yol da huzurlardan huzur.
Ne yollardan gidilir ne yollardan dönülür ama ille önce kendimize dönülür...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder