Ben mi kayboldum bilmiyorum. Bazen hayatım bir şekilde şu coşkun akan nehirlerdeki saman çöpü vardır ya, belgesellerdeki doğa çekimlerinde gördüğümüz, onlar gibi geliyor bana. Hiç bir şeyi kontrol edemiyor oluşum bir yana, elimden bir sürü şeyin de kayıp gittiğini hissettiğim bu zamanlarda, ekvatorun bir o yanı bir bu yanı tarafındaki saman çöpü gibi kalıyorum. Hiç bir şeye takatim yok, kolum kanadım kırık, ve daha mücadele edilmesi gereken çok savaş var. Ama o kadar bitkin ve takatsizim ki, savaşmaya gücüm - ve daha kötüsü başaracağıma inancım - yok.
Keşke tazelenme şansım olsa, keşke daha az karışsa her şey, keşke daha çok dayanma gücüm olsa, keşke daha çok inansam kendime. Eski günlerdeki gibi belki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder