Yavaş yürümeyi unuttuk, durmayı, beklemeyi, kendimize gülümsemeyi...
Yarın sınavım var, senelerdir bitmek tükenmek bilmeyen sınavlardan biri daha. Ne çalışmaya hevesim var, ne mecalim. Sağ kolumda bir şişlik - hafif ateş - şiddetli baş ağrısı, bir de nemli gözler...
Öyle çok alışkanlığımız var ki, ha deyince geçemiyoruz. Parantezler ve üç noktalı yahut devrik cümleler kullanma dedi bir arkadaşım bana. Makalelerde, dergi yazılarında böyle olurmuş bu. Ama ben devrik cümlesiz yazamıyorum, klişelersiz duramadığım gibi...
Başlık pek sevgili Feride'ye ait. Canım Ailem'den hani... O kadar çok söz içeriyor ki, ben sussam daha iyi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder