Dostları hatırlatan sözler...

Bazı romanlar, şarkılar, şiirler, sözler okudukça birilerini hatırlatır bana. Bazen kendimi, bazen yakınımdaki dostları, bazen uzağımdakileri, bazen tanıdıkları, bazen sadece yüzünü gördüğüm insanları...

Bu şarkıyı dinlerken aklıma en az üç kişi geldi.

ilk iki dizesiyle çok sevgili kırılgan ruhlu bir dostum ki derdine teselli sözcüklerinden başka hiç yararım yok.

ilk dörtlüğün son üç dizesi sevdiğim bir dostun kalbini kıran bir tanıdığı hatırlattı bana ki belki o da kendince haklıdır ama unutmasa keşke, karşısındaki de insandır.

ikinci kıta ise öyle çok kişiyi anlatıyor ki... Her "aşık oldum" diyeni bu dizelerde görüp gülümsüyorum... Büyülü düşler. Öyle işte...

Umutsuz olduğu bir anda
Sevmek ister her insan
Birazcık şanslıysan
Neden olmasın
Kendinden emin değilsen sevme
Bensiz mutluysan
Hep öyle kal

Eğer her gece yattığında
Büyülü düşler sana
Benden bahsediyorsa
Hemen tatlı uykundan uyan
Çünkü ben hiç uyuyamam
Seni düşündüğüm zaman
Belki sevmekten hiç usanmam

(28.05.2008)

Bazen büyülü düşler bile mutsuz ediyor insanı... Kime ne demeli, nasıl bir tanı koymalı, yalnızlığı seven ama bir de ondan aynı zamanda nefret eden, çok dalgacı,çok umursamaz ama aslında çok da kırılgan... Bir acayip hallerde insanların var olduğunu kimlere demeli? Bu halleri nasıl imha etmeli? Bazı şeyler tedavülden hiç mi kalkmaz insan ömrü müddetince? Belki son kullanma tarihi olmalı ömürlerin de... O tarih gelene kadar iyi kullanmamız gerektiğini bilip kıymetine göre davranmalıyız ona böylece...

Uyku ne güzel bir örtüdür, her karanlığı örten...

(19.06.2008)