Yazın Son Yağmurları

Yorgun bir köpek dolaşıyordu sokakta
gecenin yalnızlığını bölen
yarısı yanmış sigaralarıyla
yalpa vuran adamlar
uyku mahmurluğunda
sarmaş dolaş sevgililer yürüyordu
üç adım ötemde
ışıkları sönmüş dükkânları,
tablalarını on gündür sokağa çıkarmayan balıkçısıyla
sokağa gece iniyordu

Gündüz nasıl başlamıştı bilmem

Sabaha nasıl uyanmıştım?

Bir asır geçti sanki üstünden

Öyle çok şey yaşamışım…

Postacı çantamı çapraz takıp, annemin hiç sevmediği

Çıkmıştım evin kapısından

Kulağımda eskilerden bir müzik,

Köşesine oturulacak bir bank bulmak umuduyla

Evsizler uyuyordu sokaklarda

Gazetelerden battaniyeleri,

Kollarından yastıklarıyla…

Saat dokuzu vurdu bir yerlerde

Sanırım eski kilisenin çanıydı

Komşu bahçesindeki iş yerimin

Ya da ben

Onun sesini özlemiştim

Karınca çevikliğinde koşturan insanlar vardı

Umutsuz, mutsuz yürüyen insanlar,

Neşeli, gülen, gençler ve çocuklar…

Yürüdüm yol boyunca

Kırmızı - yeşil ışıklardan geçtim

Saçları rastalı o adamı gördüm yine

Gözlerinde o aynı acıyla…

Derken bir karanlık düştü üstüme

Bulutlar yağmuru topluyordu koynuna,

Büyütüp yellere vereceği çocuklarını…

Bir şimşek böldü karanlığı,

Bense hala yürüyordum

Yanı başımda kara düşüncelerim

Ve ilk gençlik sendromlarım

Beş çayına gelmişlerdi üstelik

Hep beraber koyu bir sohbet tutturmuştuk anlayacağınız

İlk yaz biteli çok olmuştu, ilkyazım…

Umarsız, umursamasız günler

Çantamdaki diplomanın

Satır aralarına gömülmüştü.

İşin kötüsü, gelen yağmur,

Yazın son yağmurlarındandı.

Ne çok yürüdük o yağmurda ne çok ıslandık

Kara düşünceler ve sendromlarımla

Sanki yürüye yürüye yaşlandık

Oysa henüz çiğ tanelerini bile toplayamamıştık

Derken akşam örttü üstümüzü

Kara düşüncelerim de çekildiler köşelerine

Yalnız yazın son yağmurları kaldı

Yorgun bir köpek dolaşıyordu sokakta

Ve

Yarısı yanmış sigaralarıyla yalpa vuran adamlar

Sokaklar ıslaktı, yazın son yağmurları yağmıştı.

Melis Mine 16–20 Ağustos 2004  - Şişli